همین که می نویسم و به واژه می کشم تورو
دوباره بارغم می شینه روی شونه های من
همین که میشکفی مثه یک گل میونه دفترم
دوباره گرمیه لبات دوباره گونه های من
همین که میری از دلم قرار آخرم میشی
دوباره زخم می خورم دوباره باورم میشی
همیشه کم میارمت نمیشه که نبارمت
همیشه کم میارمت نمیشه که نبارمت
گریه فقط کار من تو اشک هاتو حروم نکن
به واژه ای نمی رسی اینجوری پرس وجوم نکن
فاصله ها مال منن تو فاصله نگیر از من
بمون که باورت بشه گریه نمیشه سیر از من
همیشه کم میارمت نمیشه که نبارمت
همیشه کم میارمت نمیشه که نبارمت
نیما
زمانی که بچه بودم
از بین روزای هفته
پنج شنبه ها رو دوست داشتم که فرداش تعطیل بود ...
اما....
بزرگتر که شدم
عاشق شدم
از بین روزای هفته
شنبه ها رو دوست داشتم
چون بعد یه روز که عشقم و نمی تونستم ببینم
می دیدمش
اما...
الان که عشقم تنهام گذاشته و رفته
هیچ کدوم از روزای هفته رو دوست ندارم
همش سعی می کنم بخوابم
تا تو خواب خودمو با عشقم ببینم
تو رویا هایی که باهاش می ساختم
آینده و رویا هایی که باهاش می دیدم
عاشقشم
همیشه
همه جوره
همه جا
نیما
ای تـــــــــــــــو بهـــــــــــــانه واســــــــه موندن
ای نهـــــایت رسیدن ای تــــــــــــو خودت لحظه ی بودن
تو طلــــــــــوع صبــــح خورشیـــــد و دمیــــدن
ای همـــــــــــه خوبی همــــــه پاکـــــــی تو کلام اخر من
ای تو پــــــــــر از وسوســــــــه ی عشــــــــــق
تـــــــــو شدی تمامیـــــــــــــه زندگیــــــه مــــــــــــــــن
امروز ماه گرد تولد عشق همیشگیه منه.
ماه گردی که بعد از یه معجزه پاک و خدایی،
از طرف خدا واسه ما بود.
اما ...!!!
ولش کن مهم اینه که من عاشقم.
عاشق همیشگیه مهرنوش نیما